Η Ανθία Λοΐζου σπούδασε σχέδιο μόδας και ενδυματολογία στη Σχολή Βελουδάκη και ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Ζει στη Βιέννη και σπουδάζει στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης, με καθηγητή τον Er- win Bohatsch. Δουλεύει επίσης ως ενδυματολόγος και σκηνογράφος. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Πρόσφατα πραγματοποίησε την πρώτη της ατομική έκθεση στη Βιέννη με τίτλο: mnemonic. Ας γνωρίσουμε την Ανθία:
CC: Πώς πήρες την απόφαση να φύγεις από την Ελλάδα και να πας στο εξωτερικό;
Το κλίμα της Ελλάδας με είχε ξεμυαλίσει, έπρεπε να βρεθώ σε κρύο και καταχνιά για να συγκεντρωθώ! Πέρα από αυτό, μ’ αρέσει η περιπλάνηση. Με αφορμή μια υποτροφία βρέθηκα στη Βιέννη. Μπήκα εύκολα στη ροή της πόλης και αποφάσισα να μείνω περισσότερο.
CC: Τι σημαίνει να είσαι καλλιτέχνης στην Ελλάδα και τι στο εξωτερικό;
Η σημασία του να είσαι καλλιτέχνης επαναπροσδιορίζεται μέσα από μια πολύ προσωπική, καθημερινή διαπραγμάτευση.Τα ερεθίσματα που υποκινούν εσωτερικές διεργασίες υπάρχουν παντού και λειτουργούν διαρκώς. Σε μια μεγαλούπολη, στην έρημο, σ’ένα νησί. Για έναν Έλληνα καλλιτέχνη είναι δελεαστικό το να ζήσει σε μια άρτια οργανωμένη, κεντροευρωπαϊκή πρωτεύουσα . Για έναν Αυστριακό είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και ίσως προκλητικό το να ανακατευτεί στη χαοτική, πολύχρωμη δίνη της Αθήνας ή να απομονωθεί σε ένα νησί του Αιγαίου.
CC: Πώς είναι η ζωή στη Βιέννη;
Η ζωή στη Βιέννη είναι ενδιαφέρουσα, δεν πλήττω ποτέ. Τα πολιτιστικά δρώμενα αφθονούν. Η πόλη είναι εξωστρεφής και λειτουργική, αλλά συγχρόνως απρόβλεπτη και μυστηριώδης. Είναι μια μητρόπολη-σταυροδρόμι, μικρών διαστάσεων.
CC: Τι σου λείπει από την Ελλάδα;
Από την Ελλάδα μου λείπουν οι άνθρωποι και τα ζώα που αγαπώ. Το να ζούμε μαζί, το να μπορώ να τους κοιτάζω στα μάτια, να τους αγγίζω. Μου λείπει η μυρωδιά της θάλασσάς της. Όταν φυσάει από νοτιανατολικά προσπαθώ να τη μυρίσω στον αέρα, χωρίς επιτυχία μέχρι στιγμής…
CC: Πόσο δύσκολο είναι στη χώρα μας να αναγνωριστεί ένας καλλιτέχνης;
Το να αναγνωριστεί κανείς είναι περίπλοκο και δύσκολο σε κάθε χώρα. Εντούτοις, έχει σημασία από ποιους επιθυμεί ένας καλλιτέχνης να αναγνωριστεί• πόσο μακριά θέλει να φτάσει. Οι Έλληνες, ως πολίτες του διαδικτυακού κόσμου, έχουν πρόσβαση σε πληθώρα ανακοινώσεων, διαγωνισμών και καλεσμάτων για συμμετοχή σε εκθέσεις και πολλά άλλα, που μπορούν να τους προσφέρουν τις κατάλληλες διασυνδέσεις, ακόμα και διεθνή αναγνώριση αν το επιθυμούν.
CC: Πόσο δύσκολο είναι στη Βιέννη να «στεγαστούν» τα όνειρα ενός καλλιτέχνη (εκθέσεις, ανταπόκριση από το κοινό);
Θεωρώ ότι το δύσκολο είναι να στεγαστούν αρμονικά τα όνειρα ενός καλλιτέχνη στο ίδιο το μυαλό του. Όταν είσαι συγκεντρωμένος και σε επιφυλακή, οι ευκαιρίες είναι αρκετές. Εδώ στη Βιέννη, οι καλλιτέχνες δρουν ομαδικά• αυτοοργανώνονται και διαχειρίζονται χώρους στους οποίους εκθέτουν τη δουλειά τους. Πολλοί από αυτούς τους χώρους είναι ανερχόμενοι και διεκδικούν ιδιαίτερο κύρος, ασκώντας επιρροή εντός και εκτός Αυστρίας.
CC: Πού πιστεύεις ότι οφείλεται ότι όλο και περισσότεροι Έλληνες καλλιτέχνες εγκαταλείπουν τη χώρα μας, προκειμένου να βρουν την «τύχη» τους στο εξωτερικό;
Οι καλλιτέχνες είναι ανήσυχα όντα που γοητεύονται από τους ξένους πολιτισμούς και αναπτύσσονται μέσω της διάδρασης με αυτούς. Τα τελευταία χρόνια τα ταξίδια γίνονται όλο και πιο προσιτά. Οι πληροφορίες για τη ζωή και τα δικαιώματα σε κάθε χώρα είναι πλέον προσβάσιμες από όλους. Τα προγράμματα artist-in residence είναι πιο διαδεδομένα από ποτέ και προσφέρουν εξαιρετικές ευκαιρίες για διαμονή καλλιτεχνών σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
CC: Όταν πρωτοπήγες στη Βιέννη, ποιες οι δυσκολίες που αντιμετώπισες; Πώς ξεπεράστηκαν;
Δεν αντιμετώπισα ιδιαίτερες δυσκολίες στην αρχή – ίσως γιατί δεν είχα συγκεκριμένες προσδοκίες την περίοδο εκείνη. Πιο πολύ με προβλημάτισαν υποθέσεις που είχα αφήσει πίσω στην Ελλάδα. Οι δικοί μου άνθρωποι με στήριξαν σε αυτό. Όταν αποφάσισα να παρατείνω τη διαμονή μου, μεσολάβησε ένα ανήσυχο, αλλά δημιουργικό διάστημα μέχρι να οργανώσω τη ζωή μου όπως την ήθελα.
CC: Η αντιμετώπιση των καλλιτεχνών συνάδει με το portfolios τους ή την εθνικότητα;
Ο καλλιτέχνης προσεγγίζει τα πράγματα με όλο του το είναι. Η προσωπικότητα δεν είναι κάτι ξεχωριστό από το έργο και ένα κομμάτι της σχετίζεται με την καταγωγή. Αυτή δίνει μια ιδιαίτερη απόχρωση στο έργο. Στον βαθμό που ο καλλιτέχνης καταφέρνει να αντλήσει ενδιαφέρουσες ποιότητες και να εμπλουτίσει με αυτές το έργο του, η καταγωγή, η πολιτιστική κληρονομιά, ακόμα και η κοινωνικοπολιτική κατάσταση μιας χώρας αποτελούν ισχυρό εφόδιο που ανοίγει δρόμους. Αν αναπαράγει στερεότυπα που χαρακτηρίζουν την εκάστοτε χώρα, δεν θα εισχωρήσει πολύ βαθιά ούτε στον εαυτό του ούτε στη συνείδηση του κοινού, με το οποίο έρχεται αντιμέτωπος.
CC: Μίλησε μου για μία τυπική, όσο μπορεί να είναι τυπική, η μέρα ενός Έλληνα καλλιτέχνη στο εξωτερικό;
Μια τυπική μέρα ξεκινάει με τρέξιμο στο πάρκο, πρωινό, απαραίτητες αγορές και στη συνέχεια «εγκλεισμό» στο εργαστήριο μέχρι αργά το απόγευμα. Ανάλογα με τη διάθεση, μπορεί να ακολουθήσει βόλτα σε εκθέσεις ή κάποια άλλη εκδήλωση, συνάντηση με φίλους ή επιστροφή στο σπίτι.
CC: Τα επόμενά σου σχέδια;
Δουλεύω για την επόμενη έκθεσή μου και ένα πολύ ιδιαίτερο project που θα πραγματοποιηθεί στη Ρωσία σε λίγους μήνες.
