Η Φιόνα Λαμπρίδη αν και ξεκίνησε αρχικά την μουσική της πορεία με το λυρικό τραγούδι, σήμερα είναι μία εκ των βασικών και η φωνή των Altribe.
Οι ALTRIBE είναι ένα τετραμελές συγκρότημα, που δημιουργήθηκε από τον drummer – συνθέτη Albert Παναγιωτόπουλο. Σημείο αναφοράς και αφετηρία στη μουσική τους είναι τα μπλουζ με groovy, moody και psychedelic επιρροές.
Μίλησε στο CITY CODE για την ερμηνευτική της πορεία αλλά και τα σχέδια της μπάντας.
Πώς πήρες την απόφαση να “μεταπηδήσεις” από το λυρικό τραγούδι σε πιο ροκ ήχους;
Τα περισσότερα πράγματα που αφορούσαν στην σχέση μου με τη μουσική έγιναν αρχικά χωρίς να το καταλάβω. Η μουσική σαν να ήταν από πάντα στη ζωή μου. Λάτρεψα την όπερα και η αφοσίωσή μου σε αυτή με άλλαξε ως άνθρωπο. Της το οφείλω αυτό. Κάποια στιγμή αισθάνθηκα ότι έκλεισε ο κύκλος. Είχα την βαθιά ανάγκη, επιθυμία να ζήσω πιο rock’n’roll καταστάσεις! Αγαπούσα πάντα τις μουσικές που είχαν σαν ρίζα τα Blues. Εντάχθηκα σε μια blues μπάντα και σιγά σιγά άρχισα να «εκπαιδεύομαι». Η γνωριμία μου με τον drummer/συνθέτη Albert Παναγιωτόπουλο ήταν κομβική. Γιατί η συνεργασία μαζί του και η δημιουργία των Altribe ανέδειξε μια ικανότητά μου, που δεν την είχα καλλιεργήσει και δεν είχα προβλέψει….Να γράφω μουσική.
Υπήρχαν τεχνικές δυσκολίες σε αυτήν την αλλαγή ρεπερτορίου;
Στην αρχή, πολλές. Αλλά δεν ήταν απαγορευτικές. Δεν ξέρω κατά πόσο ενδιαφέρουν τους αναγνώστες σας τέτοιες τεχνικές λεπτομέρειες, αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι απλό. Είναι τελείως διαφορετική τεχνική. Το πιο δύσκολο όμως σε αυτή τη μετάβαση είναι όχι τόσο το τεχνικό, όσο το αισθητικό κομμάτι. Είναι άλλος τρόπος έκφρασης. Και πάνω σε αυτό εργάστηκα πολύ. Είναι ένα εσωτερικό, βαθύ, σκοτεινό…και πολύ προσωπικό ταξίδι αυτό.
Το “Το sing my song” του Hyperfly αλμπουμ βραβεύτηκε από αμερικάνικες εταιρείες με δύο Platinum awards. Γιατί η Αμερική δεν αποτέλεσε προορισμό για εσάς ως κάτι πιο μόνιμο και ενδεχομένως να ήταν πιο εύκολα τα πράγματα με την επιστροφή σας εδώ;
Τα πάντα είναι θέμα timing. Τότε που συνέβη αυτό, δεν ήταν εφικτό να γίνει. Δεν αποκλείεται όμως μελλοντικά.
Ενδεχομένως στο μέλλον να ακούσουμε και ήχους που τα δύο είδη μουσικής θα σμίξουν;
Θεωρώ ότι οι καταβολές όλων μας βγαίνουν στις ερμηνείες μας και σε ότι αφορά τη δική μου έκφραση, υπάρχουν αρκετά στοιχεία που έχω κρατήσει αλλά δεν είναι πολύ εμφανή. Πιθανόν στο μέλλον αν γραφτεί το κατάλληλο τραγούδι, να το αποφασίσουμε και να κάνουμε μια τέτοια μίξη.
Πως βλέπεις τη μουσική στην Ελλάδα του σήμερα; Ποιες οι δυσκολίες για ένα συγκρότημα;
Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση, εξαρτάται πολύ από το πώς θα ξυπνήσω το πρωί.
Πιστεύω ότι υπάρχουν εξαιρετικοί μουσικοί, πολύ καλές δουλειές, που κάποιες τις μαθαίνουμε και κάποιες ίσως να μην τις μάθουμε ποτέ! Αυτό το «ποτέ» συχνά με διχάζει και με προβληματίζει. Αλλά τελικά η σχέση με την τέχνη δεν είναι δούναι και λαβείν. Δεν υπάρχει ισοτιμία. Δίνεις τον εαυτό σου, τη φαντασία σου, την έμπνευσή σου και δεν αναρωτιέσαι τι θα κερδίσεις. Είναι κέρδος και μόνο που μπορείς να δημιουργείς. Είναι υπέροχο πράγμα να μοιράζεσαι τη μουσική σου. Να μην νιώθεις μόνος στο ξεγύμνωμα αυτό…Δεν ήταν ποτέ εύκολα τα πράγματα αλλά είναι μονόδρομος!
Μιας και έχετε βιώσει το Live του εξωτερικού (Βερολίνο). Τι ήταν εκείνο που σου έκανε εντύπωση όσον αφορά την οργάνωση ή την πραγματοποίηση του;
΄Ήταν μια πολύ δυνατή εμπειρία για μας αυτή η περίοδος στο Βερολίνο. Εκεί στην πραγματικότητα βρήκαμε ηχητική, αισθητική φλέβα. Και η ανταπόκριση ήταν πολύ θετική. Η σημαντικότερη διαφορά όμως είναι στην κουλτούρα των clubs, των μουσικών σκηνών γενικότερα. Αποζητούν από τους μουσικούς και τις μπάντες να παρουσιάζουν καινούριες, original δουλειές και όχι διασκευές. Επιθυμούν να είναι εκείνοι που σε ανέδειξαν μελλοντικά. Επενδύουν στο καινούριο και στο άγνωστο!
Στην αρχή της πορείας σας έχουμε ακούσει και Ελληνικό στίχο, ήταν μία δοκιμή γιατί το απαιτεί η χώρα που ζούμε; Είστε στην νοοτροπία ότι χωρίς Ελληνικό στίχο δεν κάνεις καριέρα στην Ελλάδα; Η αφιέρωση σε ένα είδος ακόμα και αν πειραματίζεστε με διάφορα μουσικά όργανα ή τεχνικές πιστεύεις ότι είναι το καλύτερο για την πορεία μιας μπάντας;
Πραγματικά ξεκινήσαμε με ελληνικό στίχο. Ήταν μέσα στο πλαίσιο μια λογικής ότι εφόσον ζούμε στην Ελλάδα, η έκφρασή μας πρέπει να είναι στην ελληνική γλώσσα. Παρ’ ότι αγαπώ πολύ την ελληνική γλώσσα, είναι μοναδική, δεν μου ταίριαξε ποτέ τραγουδιστικά. Στην Ελλάδα ακούμε πολύ ξένη μουσική, δεν νομίζω ότι πλέον είναι απαγορευτικό. Δίνουμε αρκετή σημασία στον στίχο και ο Albert που είναι ο βασικός στιχουργός χειρίζεται πολύ καλά την αγγλική γλώσσα, του ταιριάζει καλύτερα. Έχει μια δωρικότητα, μια απλότητα που μας πάει.
Η αφιέρωση για μένα σε οτιδήποτε επιλέξει κανείς, είναι αρετή! Ο πειραματισμός, για έναν καλλιτέχνη, επίσης. Δεν χρειάζονται στερεότυπα στην τέχνη. Υπάρχει μια βάση, για την ώρα, ένα μουσικό αισθητικό πλαίσιο στο οποίο κινούμαστε, της blues–rock μουσικής, αλλά είναι πολλές οι επιρροές μας και οι μουσικές μας αγάπες και πάντα δυσκολεύομαι να τις χωρέσω σε μια λέξη, να βάλω μια ταμπέλα. Όπως το είπες όμως, πειραματιζόμαστε ήδη….και δεν λέω περισσότερα!
Ποια τα σχέδια των Altribe;
Πριν ένα μήνα κυκλοφορήσαμε ένα καινούριο κομμάτι το «Τoo late to come back» σε στίχους του Albert Παναγιωτόπουλου και μουσική του Albert και δική μου. Είμαστε ήδη στο studio και ετοιμάζουμε το επόμενο ολοκληρωμένο album κάτι που μας έχει όλους συνεπάρει.
Μέλη: Fiona Lambrides: Lead singer/Ac.guitar, Apostolos Karatzas: El.guitar, Giannis Gardiklis: El.bass, Albert Panagiotopoulos: drums
Φωτογραφίες: George Alexandrakis
