GR&EN
Max Zorn / Καλλιτέχνης
Συνέντευξη: Amarildo Topalis
O καλλιτεχνικός και φανταστικός κόσμος του Street Artist, καλλιτέχνη από το Άμστερνταμ, Max Zorn, είναι κατασκευασμένος από καφέ ταινία συσκευασίας. Χρειάζεται λίγη ταινία, μια λάμπα και πολλή καλλιτεχνική δουλειά και φαντασία, για να δώσει ζωή σε σκηνές που θυμίζουν κινηματογράφο, αλλά και για να δημιουργήσει πορτρέτα που μπορεί να δει κανείς όταν αυτά φωτίζονται. Στόχος του είναι να διεγείρει τη φαντασία, αλλά και να αφήσει χώρο στον θεατή, να αποφασίσει το πως εκτυλίσσεται η ιστορία.
Το έργο του Zorn μπορεί να συναντήσει κανείς σε εξωτερικούς χώρους, κρεμασμένο στις λάμπες του δρόμου, σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο, ενώ, τα μεγαλύτερα έργα του εκτίθενται σε γκαλερί και μουσεία. Ο Zorn είναι ο ιδρυτής και δημιουργός του «Stick Together» (http://sticktogether.maxzorn.com/), ένα διαδικτυακό πρόγραμμα που μοιράζει τη street art, δωρεάν σε όλο τον κόσμο.
Γιατί ταινία συσκευασίας; Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από την επιλογή του υλικού αυτού;
Το ότι έχω κολλήσει με την ταινία ήταν απλώς συμπτωματικό. Η αρχική μου ιδέα ήταν απλώς η δημιουργία μικρών έργων street art, για λάμπες του δρόμου και άλλα φώτα στην πόλη. Στην αρχή, χρησιμοποίησα την ταινία μόνο για μικρά σχέδια στις υπαίθριες λάμπες. Αλλά όταν είδα πόσο ενδιαφέρον είχε ο τόνος σέπια -η καφέ ταινία συσκευασίας είναι αποκάλυψη όταν έρχεται σε επαφή με το φως- αισθάνθηκα τη δυνατότητα αυτού του υλικού. Μου πήρε λίγο χρόνο μέχρι να αναπτύξω μια τεχνική που να μου επιτρέπει να κόβω τα κολλώδη στρώματα της ταινίας σε επιθυμητά μοτίβα. Ωστόσο, ήταν συναρπαστική η ενασχόληση με ένα νέο πεδίο της street art.
Ποιος ο ρόλος του κινηματογράφου στη ζωή σου;
Αν η ταινία είναι καλογυρισμένη, μπορεί να αποτελεί ένα απίστευτο έργο τέχνης, αξιοποιώντας σχεδόν όλα τα πεδία ενός είδους, συνδυάζοντας εν συντομία, ιστορία-αφήγηση, οπτικές εικόνες και μουσική, σε ένα γενικότερο πεδίο δουλειάς. Σχεδόν όλοι μας έχουμε μερικές ταινίες που διαμόρφωσαν την αντίληψή μας για τη χαλαρότητα, την αγάπη, το έγκλημα, το δράμα, την αίγλη και τόσα άλλα πολλά πράγματα.
Παρόλο που εγώ περιορίζομαι στο οπτικό κομμάτι, ο κινηματογράφος αποτελεί πηγή έμπνευσης όταν συνθέτω ένα έργο τέχνης. Σκοπός μου είναι να μεταφέρω τον εαυτό μου και τον κάθε θεατή, σε ένα συγκεκριμένο χώρο και για να επιτευχτεί αυτό, χρησιμοποιώ ερεθίσματα όμοια με αυτά που χρησιμοποιούν στις ταινίες. Ως αποτέλεσμα, έχουμε μοτίβα που συχνά θυμίζουν εικόνες από ταινίες φιλμ νουάρ ή στιγμιότυπα ταινιών, αν και, ως επί το πλείστον, είναι απλά επινοήσεις. Εκτός από τις ταινίες, οι οποίες παρέχουν μόνο ένα κομμάτι της ιστορίας, τα υπόλοιπα τα αφήνω στη φαντασία του θεατή.
Βοήθησε καθόλου η street art στο να γίνει γνωστή η δουλειά σου; Ήταν ένα απαιτούμενο βήμα, προκειμένου να ανοίξουν οι πόρτες μουσείων και γκαλερί;
Μακάρι να υπήρχε ένα βήμα, αλλά εν τέλει, ήταν μια καθαρή σύμπτωση αλλά και τα Social Media που συνέβαλαν σε αυτό. Σε κάποιο σημείο είχα κουραστεί να εξηγώ με λόγια αυτό που κάνω και πώς το κάνω, και ως εκ τούτου, δημοσίευσα ένα βίντεο στο YouTube που δείχνει πώς δημιουργώ τέχνη χρησιμοποιώντας κολλητική ταινία, στο παράθυρο της κουζίνας μου. Το τελευταίο πράγμα που περίμενα ήταν ότι θα είχε πάνω από ένα εκατομμύριο προβολές και έτσι ξεκίνησα μια καριέρα ως καλλιτέχνης.
[embedyt] http://www.youtube.com/watch?v=ggoseOLlkrc[/embedyt]
Η απήχηση που είχε στο κοινό, κατέστησε δυνατή την παράκαμψη των κλασικών βημάτων που έχει η καριέρα του καλλιτέχνη (σχολή καλών τεχνών, γκαλερί, παραστάσεις κ.λπ.) και μου επέτρεψε να παραμείνω ανεξάρτητος και ελεύθερος για συνεργασία με συναδέλφους με τους οποίους ταιριάζω. Αυτό είναι ένα σπάνιο δώρο και για αυτό είναι μάλλον ‘υπαίτιες’ οι περιστάσεις, παρά η σωστή στρατηγική ή το ταλέντο.
Εκτός από ταλέντο και τη φαντασία σου, πιστεύεις ότι οφείλεις μέρος της επιτυχίας σου σε εκείνη την πρώτη λάμπα την οποία δούλεψες;
Απολύτως. Ήμουν πάντα οπαδός της ιδέας χρησιμοποίησης του περιβάλλοντος γύρω μας ως ‘θεατρική σκηνή’ για την τέχνη. Και δεν υπάρχει καλύτερος καμβάς από τα φώτα της πόλης, ιδιαίτερα, τις παλιές γοητευτικές λάμπες του δρόμου. Είναι υπέροχο να βλέπει κανείς ένα μικρό κομμάτι τέχνης να υποστηρίζεται από τη νυχτερινή ατμόσφαιρα μιας ολόκληρης πόλης. Θυμάμαι ακόμα την πρώτη λάμπα στην οποία προσπάθησα να ανέβω. Βρίσκεται στο Prinsengracht στο Άμστερνταμ και μου πήρε τρεις προσπάθειες και ένα σκισμένο πουκάμισο για την ολοκλήρωση του έργου. Αλλά μόλις είδα το έργο να φωτίζεται, έχοντας την πόλη για φόντο, κατάλαβα ότι άξιζε τον κόπο.
Ποιο είναι πιστεύεις το μέλλον της street art στον κόσμο;
Η Street art έχει εξελιχθεί αρκετά και τώρα βρίσκεται στο φόρτε της. Γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής, παραμένοντας ακόμα αρκετά αυθεντική και ζωντανή, χωρίς να έχει εμπορευματοποιηθεί δραματικά μέχρι στιγμής. Και σε αντίθεση με μια ή δυο δεκαετίες πριν, υπάρχει ένα ευρύ κοινό που υποστηρίζει την ιδέα δημιουργικότητας στους δρόμους της γειτονιάς.
Το ερώτημα αν θα καταφέρουμε να βρούμε μια υγιή ισορροπία ανάμεσα στην καλλιτεχνική ανεξαρτησία και τις εμπορικές συνεργασίες, θα διαμορφώσει κατά πάσα πιθανότητα το μέλλον της. Αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή, μου θυμίζει πολύ αυτό που συνέβη με το surfing ή το snowboard στο παρελθόν. Αυτό που κάποτε ήταν ένα διασκεδαστικό άθλημα, έγινε “μαγκιά”, γρήγορα εμπορευματοποιήθηκε και τώρα αποτελεί μια μεγάλη επιχείρηση.
Μεγαλύτερη υποστήριξη, αναγνώριση και χορηγοί αποτελούν βοήθεια για τον καλλιτέχνη, έτσι ώστε να εξελίξει και να ενισχύσει το έργο του, ταυτόχρονα όμως, στην πορεία, το κίνημα χάνει μέρος της αγνότητάς του και την ψυχή του. Είναι δύσκολο να προβλέψουμε σε ποια πλευρά κλίνει η ζυγαριά, ελπίζω πάντως να παραμείνει αυθεντική.
Ποια τα σχέδιά σου για το 2016;
Σταμάτησα να προγραμματίζω πιο πέρα από ενός μήνα χρόνο. Από την εμπειρία μου, όταν φτιάχνω πρόγραμμα για τις επόμενες βδομάδες, συνήθως ένα e-mail σκάει στο φάκελο εισερχομένων, με μια πρόσκληση για μια γιορτή ή κάποια έκθεση και έτσι, δύο βδομάδες αργότερα μπορεί να βρίσκομαι στην άλλη πλευρά του πλανήτη. Μέχρι στιγμής, από ΗΠΑ-Ντουμπάι. Ελπίζω όμως, το καλοκαίρι, να μπορέσω να βρεθώ στο Άμστερνταμ για μερικές εβδομάδες.
Website: http://www.maxzorn.com/
Facebook Page: Max Zorn
Max Zorn / Tape Art
Interview: Amarildo Topalis
The artistic and imaginary world of Amsterdam Street Artist Max Zorn is made of brown packing tape. It takes some tape, a lamp and lots of artistic work and imagination to give life to movie-like scenes and to create portraits that can be seen when light is shed on them. His aim is to spark imagination and also to leave room to the viewer to decide how the story unfolds.
Zorn’s work can be seen outdoors, on street lamps hung in several countries around the globe, whereas his larger artworks are exhibited in galleries and museums. He is the founder and creator of ‘Stick Together‘ (http://sticktogether.maxzorn.com/), an online project that spreads street art around the world for free.
Why packing tape in particular? Is there a story behind that certain choice of medium?
That I got stuck with tape was merely a coincidence. My initial idea was simply to create small works of street art for street lamps and other urban lights. In the beginning, I used tape only to fix small drawings on street lamps. But once I saw the interesting sepia tone -brown packing tape reveals when it comes in contact with light- I sensed the potential of this material. It took me a while until I developed a technique that allowed me to cut the sticky layers of tape into the intended motifs. But it was exciting tapping into this new field of street art.
What is the role of cinema in your life?
If the movies are well-made, they can be incredible pieces of art, tapping into almost all field of the genre by combining condensed story-telling, visual imagery and music to a greater piece of work. Almost all of us have a few movies that shaped our perception of coolness, love, crime, drama, glamour and so many other things.
Although I’m limited to the visual layer, I’m inspired by cinema when composing an artwork. I want to pull myself and any spectator right into the scenery and to do so, I use similar triggers as movies do. The results are motifs which often remind of film noir settings or movie stills although they are mostly invented. Other than in films I provide just a fragment of a story and leave the rest to the spectator’s imagination.
Did street art helped you in a way to make your work known? Was that the step needed in order for the museums and galleries’ doors to be opened?
I wish there was a step, but at the end, it was pure coincidence and Social Media that made it all happen. At one point I got tired to explain with words what I’m doing and how I do it, and therefore, published a Youtube video that shows how I create tape art on my kitchen window. The last thing I expected was that it would get more than a million views and launched a career as an artist.
[embedyt] http://www.youtube.com/watch?v=ggoseOLlkrc[/embedyt]
The public success made it possible to bypass the classic steps of an artist career (art school, gallery shows etc.) and that allowed me to stay independent and free to collaborate with partners I feel the right connection to. That’s a rare gift and there are rather circumstances to blame than the right strategy or talent.
Besides your talent and imagination, do you think you owe part of your success to that first lamp you had worked on?
Most definitely. I was always a fan of the idea to use your environment as the theater stage for art. And there is barely a greater canvas than city lights, especially charming old street lamps. It’s great to see a small piece of art backed up by the nightly atmosphere of an entire city. I still remember the first lamp I tried to climb. It stands at the Prinzengracht in Amsterdam and it took me 3 attempts and a ripped shirt to complete the task. But once I saw the tape artwork lit up in front of the backdrop of the city it was worth the trouble.
What do you think is the future of street art worldwide?
Street art came a long way and sees exciting times right now. It’s getting more and more popular, but remains still pretty authentic and organic, and is not yet dramatically commercialized. And in contrast to one or two decades ago, there is a broad audience that supports the idea to reclaim and be creative with our neighborhoods.
The question if we will manage to find a healthy balance between artistic independence and commercial collaborations will probably shape the future of street art. What happens at the moment reminds me a lot of what happened to surfing or snowboarding in the past. What was once a fun niche sport, became widely cool, soon commercialized, and is now big business.
More support, acknowledgement and sponsors help artists to develop and strengthen their position, but at the same time, the movement loses parts of its innocence and soul along the way. It’s hard to predict which side the pendulum will swing, I hope we will keep it grounded.
What are your plans for 2016?
I stopped planning ahead for more than a month. From my experience, whenever I have the next weeks mapped out, usually an email pops into the inbox, with an invite to a festival or exhibition and two weeks later I find myself on the other side of the globe. So far it’s the US and then Dubai. I hope I see Amsterdam for a few weeks in the summer though.
Photo courtesy of Artist
