Συνέντευξη: Amarildo Topalis
Το παιδί θαύμα από την Αρμενία που συγκινεί με τον υπερρεαλισμό των έργων του, θεατές και κριτικούς τέχνης ανά την υφήλιο δεν κρύβει την επιθυμία του να εκθέσει έργα του στην Ελλάδα.
Πάντοτε περνάς αρκετά διαφορετικά μηνύματα μέσα από την Τέχνη σου, τι είναι αυτό για το οποίο θέλεις κυρίως να ακουστείς σε ό,τι αφορά στις δημιουργίες σου;
Τα μηνύματά μου διαφοροποιούνται και εξαρτώνται από τη δουλειά μου ή θα έπρεπε να πω από τη σειρά των έργων μου. Και είναι περισσότερο ερωτήσεις παρά απαντήσεις. Δεν δίνω καμία απάντηση στους θεατές, για να μην τους περιορίσω με τη δική μου οπτική των πραγμάτων, αλλά να διεγείρω τη φαντασία τους και να τους προσκαλέσω σε μία αντανάκλαση γύρω από το θέμα. Προσπαθώ να το κρατήσω οπτικά όσο απλό γίνεται, αλλά με τον ίδιο τρόπο.
Το μότο του περιοδικού μας είναι «κοίταξε μέσα σου» και όλοι οι καλλιτέχνες που φιλοξενούμε στα εξώφυλλά μας απεικονίζονται με τα μάτια κλειστά. Ποιο είναι το δικό σου μότο, αν φυσικά, έχεις κάποιο;
Παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου για να βρω απαντήσεις για τον εαυτό μου.
Τι κληρονόμησες καλλιτεχνικά από την πατρίδα σου, την Αρμενία? Υπάρχει κάποιο «ίχνος» αυτής της κληρονομιάς στα έργα σου το οποίο δεν πιάνει το μάτι του θεατή;
Η Αρμενία έχει έναν πολύ παλιό και πλούσιο πολιτισμό, αλλά σήμερα δεν στέκεται εκεί που θα θέλαμε να είναι. Ο «Αρμένικος καθρέφτης» μου είναι η εικόνα μιας ηλικιωμένης γυναίκας, σημαδεμένη με τα σημάδια μιας μεγάλης ζωής, η οποία καλύπτει το πρόσωπό της με τα χέρια της. Την ίδια στιγμή, ήθελα να τη ζωγραφίσω με τέτοιον τρόπο που κάθε Αρμένης θα αναγνώριζε στο πρόσωπό της την ίδια του τη γιαγιά και θα ένιωθε τη ζεστασιά που ένιωθε με αυτήν.
Η διαδρομή στην Ευρώπη σου έδωσε κάποια ώθηση για την Αμερική ή το ταλέντο σου ήταν αρκετό για να ανοίξουν οι πόρτες στην αμερικανική αγορά Τέχνης;
Για την ακρίβεια άρχισα να κάνω εκθέσεις στην Αμερική πολύ νέος. Η πρώτη φορά ήταν στην ηλικία των 10 όταν η πρώτη ατομική μου έκθεση με 103 ελαιογραφίες στο Γιερεβάν ( παιδικό μουσείο Τέχνης υπό την εποπτεία του Henrik Iguityan) χωρίστηκε σε δύο μέρη και συνεχίστηκε σε κάποιες πόλεις της Αμερικής. Η άλλη μισή παρουσιάστηκε στην Ισπανία. Μετά ήρθα στη Νέα Υόρκη με ατομική έκθεση σε ηλικία 14 ετών. Αλλά η παιδική μου «καριέρα» διαχωρίστηκε από την ενήλικη και ξαναξεκίνησα από την αρχή μετά τα φοιτητικά μου χρόνια. Σίγουρα η Ευρώπη μου έδωσε μία μεγάλη ώθηση, αλλά ήταν περισσότερο για τον εαυτό μου ως καλλιτέχνη. Το 2009 στη Νέα Υόρκη έπρεπε να ξεκινήσω και πάλι από το μηδέν, όσον αφορά στην καριέρα μου.
Ονόμασες την τελευταία έκθεσή σου «Καθρέφτες», γιατί διάλεξες αυτόν τον τίτλο;
Γιατί έχει να κάνει με το πώς βλέπουμε τους εαυτούς μας, πώς θέλουμε να μας βλέπουν, πώς χειριζόμαστε τους εαυτούς μας μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, τα φίλτρα, το φώτοσοπ. Και τι κρύβουμε, όταν δείχνουμε μόνο μία πλευρά του εαυτού μας. Συνδέομαι περισσότερο με τις γυναίκες και γι’αυτό σε αυτή τη σειρά ζωγραφίζω μόνον αυτές.
Έχεις σκεφτεί ποτέ να εκθέσεις τα έργα σου σε κάποιο μουσείο της Αθήνας ή της Ελλάδας;
Θα μου άρεσε πάρα πολύ! Δεν έχω εκθέσει ποτέ τα έργα μου στο ελληνικό κοινό και θα ήθελα πάρα πολύ κάποια μέρα να είμαι εκεί με τα έργα μου.
Website: http://www.ttigran.com/
Facebook: Tigran Tsitoghdzyan
Instagram: @tigrantsi
Photo courtesy of the Artworks by Tigran Tsitoghdzyan
