Συνέντευξη: George Alexandrakis
Ο Βασίλης Αβραμίδης, ένας νέος και ταλαντούχος καλλιτέχνης, γεννήθηκε στην Ελλάδα και σήμερα ζει στο Λονδίνο. Αποφοίτησε από το Central Saint Martins, με ειδίκευση στις Καλές Τέχνες. Το εντυπωσιακό βιογραφικό του περιλαμβάνει μια σειρά ατομικών εκθέσεων και αξιόλογες συμμετοχές σε ομαδικές εκθέσεις παγκοσμίως.
Μινιμαλιστικά αρχιτεκτονήματα αγκαλιάζονται από μια επιβλητική φύση, το σκοτάδι ‘διακόπτεται’ από έντονο φως. Πρόκειται για ένα παιχνίδι αντιθέσεων ή για ζωτικά στοιχεία που αλληλοσυμπληρώνονται;
Είναι περισσότερο μια προσπάθεια να ανακαλέσω πράγματα μέσα από την ιστορία της μουσειακής ζωγραφικής, και να ερευνήσω πώς μέσω αυτής της ατμόσφαιρας μπορεί ένα σύγχρονο τοπίο να αναδείξει κρυμμένα ενδιαφέροντα στοιχεία του, που μιλούν για την ανθρώπινη φύση.
Η απεικόνιση οικοδομημάτων, επηρεασμένων θα έλεγε κανείς από τη σύγχρονη αρχιτεκτονική, η οποία εναρμονίζεται με τη φύση (πχ ‘Fallingwater‘ Frank Lloyd Wright), έχει να κάνει με μια υποσυνείδητη απόρριψη του αστικού κέντρου ή αποσκοπεί κάπου αλλού;
Αυτά τα έργα δεν αποσκοπούν στην κριτική άλλων πραγμάτων ή καταστάσεων. Θέλουν τα ίδια να γίνουν αυτόνομες οπτικές εμπειρίες, οι οποίες παρ’ όλα αυτά χρησιμοποιούν τη συλλογική μας μνήμη ως όχημα. H αρχιτεκτονική του 20ου αιώνα και η σύγχρονη, όπως και η μινιμαλιστική γλυπτική γίνονται πολλές φορές μέρος της εικαστικής γλώσσας που προσπαθώ να κατασκευάσω.
Χαρακτηριστική στα έργα σου είναι η απουσία της ανθρώπινης οντότητας, την οποία φαίνεται να αντικαθιστά συχνά μια ανθρωπόμορφη φύση.
Αυτό που είναι φανερό σε αυτά τα τοπία, είναι το ανθρώπινο ίχνος, το οποίο πολύ συχνά είναι η ίδια η αρχιτεκτονική, που είναι ό,τι πιο μόνιμο μπορεί να απομείνει πίσω. Το ανθρώπινο ίχνος είναι αυτό που μετατρέπει το τοπίο σε μέρος. Γι’αυτό πολλές φορές τα αποκαλώ μέρη ή τοποθεσίες, εκτός από τοπία.
Η πέμπτη σου ατομική έκθεση με τίτλο “Outskirts” παρουσιάζεται ήδη στο Λονδίνο. Έχεις συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις και, επιπλέον, έργα σου έχουν παρουσιαστεί σε πολύ γνωστά περιοδικά και εφημερίδες του ΗΒ. Πως είναι τα πράγματα εκεί για έναν καλλιτέχνη, τόσο όσον αφορά την αναγνώριση της δουλειάς του, όσο και τον βιοπορισμό του, σε σχέση με την Ελλάδα;
Η καλλιτεχνική σκηνή του Λονδίνου είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες στον κόσμο. Εκεί δείχνω τα περισσότερά μου έργα και προσπαθώ να εκθέτω κι αλλού όσο μπορώ. Στο επόμενο διάστημα είναι να εκτεθούν κάποια έργα σε Αμερική, Σιγκαπούρη και Ιαπωνία, όπως και με την γκαλερί μου στην Ελλάδα. Βιοποριστικά όμως τα πράγματα είναι εξίσου δύσκολα παντού, τόσο για μένα όσο και για τους περισσότερους νέους καλλιτέχνες.
Πόσο πολύτιμη είναι για σένα η γνώση της ιστορίας της τέχνης και οι σπουδές πάνω στο αντικείμενό σου; Πόσο επικίνδυνη η έλλειψή τους;
Γι’ αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή, είναι απαραίτητα κάποια κομμάτια από την ιστορία της τέχνης και οι σπουδές έχουν παίξει το ρόλο τους. Αλλά κάθε καλλιτέχνης έχει διαφορετικές προτεραιότητες και μπορείς να δεις ενδιαφέροντα πράγματα, που προέρχονται όμως από διαφορετικά μείγματα γνώσεων και σπουδών. Και αυτό είναι από τα πιο ωραία κομμάτια του να παρακολουθεί κανείς σύγχρονη τέχνη.
Τι ρόλο παίζει η τέχνη στη ζωή σου; Πρόκειται για μια αέναη διαδικασία;
Είναι ένα από τα πράγματα που μοιάζει να έχει νόημα.
Σουρεαλισμός και ρεαλισμός σε ένα παιχνίδι σκότους και φωτός. Σε έναν κόσμο που απειλείται από το βαθύτερο ίσως σκοτάδι του 21ου αιώνα και που μάχεται να κρατήσει τα ιδανικά του με πολλά εμπόδια, τι θα έλουζες με έντονο φως;
Δεν ξέρω, θέλω όμως να είμαι αισιόδοξος, γιατί θετικά πράγματα γίνονται γύρω μας συνέχεια.
Website: http://www.avramidis.info/
Ευγενική παραχώρηση των έργων από τον καλλιτέχνη.
Vasilis Avramidis / Artist
Interview: George Alexandrakis
Young and talented artist Vasilis Avramidis was born in Greece and now lives in London, where he got his MA in Fine Arts at Central Saint Martins.
His work includes a number of solo exhibitions and participations in group shows and Art Fairs around the world.
Minimalist architectural structures are embraced by an imposing nature, the darkness is ‘interrupted’ by an intense light. Is this a game of contrasts or is it about vital elements complementing one another?
It’s more like an attempt to employ elements found in museum paintings, and through this atmosphere, to investigate how a contemporary landscape can reveal certain hidden aspects that present interest, and speak about the human condition.
Does the drawing of buildings -influenced we may say by modern architecture which harmonizes with nature (eg ‘Fallingwater’ by Frank Lloyd Wright)- have to do with a subconscious rejection of the urban centre or does it aim at something else?
These works do not aim to become any kind of critique on something. They want to become autonomous visual experiences, which nevertheless use our collective memory as a vehicle. 20th century’s architecture, contemporary architecture, as well as minimalistic sculpture often become part of the visual language I’m trying to construct.
The absence of human existence, which often seems to be replaced by an anthropomorphic nature, is a typical feature of your work.
What’s apparent in these landscapes, is the human mark, very often as architecture itself, which is the most permanent mark that may remain behind. The human mark is what transforms a landscape into a place. That’s why I often call them places or locations, rather than landscapes.
Your fifth solo exhibition “Outskirts” is currently being exhibited in London. You have already taken part in several group exhibitions and in addition, your work has been published in well-known magazines and newspapers in the UK. How are things there for an artist, both in terms of his work’s recognition and salary-wise, compared to Greece?
The London art scene is one of the most interesting scenes in the world. That’s where I show most of my work, and I try to exhibit elsewhere whenever I can. Next year, some works are planned to be exhibited in the United States, Singapore and Japan, as well as with my gallery in Greece. As far as making a living is concerned, things are equally difficult in any place, for me as much as for most young artists.
How valuable is the knowledge of art history for you, as well as having studied art? How dangerous is the lack of them?
For what I am currently doing, some aspects of art history are necessary, and studies have played their role. However, every artist has different priorities, and you can see interesting results, coming from different mixtures of knowledge and studies. That’s one of the most beautiful parts of looking at contemporary art.
What’s the role of art in your life? Is it an eternal process?
It’s one of the things that seems to make sense.
Surrealism and realism in a play of light and darkness. In a world threatened by, perhaps, the deepest darkness of the 21st century, struggling to save its ideals and dealing with huge obstacles, what would you lighten up?
I don’t know, but I want to be optimistic, because positive things happen around us constantly.