Ο Γιώργος Μπούνιας είναι συντηρητής έργων τέχνης και αρχαιοτήτων. Σε κάποιες από τις αναρτήσεις του στα κοινωνικά δίκτυα, ήρθα σε επαφή με τα έργα του και τα βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέροντα, κυρίως για τη θεματική τους και τον τρόπο προσέγγισης. Ταυτόχρονα όμως για κάποιο λόγο ταυτίστηκα μαζί τους ακόμα και αν τα βιώματα με τους πρωταγωνιστές διαφέρουν, ο κοινός παρονομαστής είναι ένας, ο άνθρωπος και το μέλλον, που δεν γνωρίζουμε τι επιφυλάσσει όπως δεν γνώρισαν και τα πρόσωπα στους πίνακες ζωγραφικής του.
Αν μπορούσε ο κάθε άνθρωπος να ταυτιστεί με ένα έργο που αποτυπώνει τον πόνο, την πείνα, την εξαθλίωση ή και τον φόβο ίσως να δημιουργούσε τις συνθήκες εκείνες για ένα καλύτερο μέλλον. Το σίγουρο είναι ότι με τη σιωπή αλλά και επιρρίπτοντας τις ευθύνες σε ανθρώπους που βιώνουν δύσκολα και όχι σε εκείνους που τα δημιουργούν όλα αυτά τα προβλήματα, απλά δεν θα αλλάξει κάτι και η ιστορία θα επαναλαμβάνεται απλά με άλλους πρωταγωνιστές, κάθε φορά που κάποιος ζωγράφος θα εμπνευστεί να τους φιλοτεχνήσει.
