(Gr & En)
Συνέντευξη: George Alexandrakis
Με λίγα χρόνια στο ενεργητικό της ως φωτογράφος και όμως το αποτέλεσμα της δουλειάς της είναι άκρως εντυπωσιακό, με δυνατές θεματικές. Το γυμνό πολλές φορές χρησιμοποιείται για να κερδίσει το μάτι του θεατή, όμως στην προκειμένη περίπτωση η ουσία βρίσκεται στο μήνυμα που η νεαρή καλλιτέχνης θέλει να μεταφέρει. Η ίδια ξεπερνάει εμπόδια και τα μετατρέπει σε δημιουργία. Γιατί, η ζωή δεν χαρίζεται εύκολα και κάθε προσπάθεια αξίζει της προσοχής μας.
Μία φωτογραφική σειρά είναι απαραίτητο να συνοδεύεται από μία περιγραφή που να δίνει στοιχεία για την εξέταση από τον εκάστοτε θεατή-αναγνώστη ή αρκεί η εικόνα από μόνη της για να περαστεί το όποιο μήνυμα;
Δεν θέλω να δίνω εγχειρίδιο για την κάθε φωτογραφία, προτιμώ ο καθένας να δημιουργεί τη δική του ιστορία και επεξήγηση της εικόνας. Πάντα υπάρχει ένα ορισμένο θέμα το οποίο ακολουθώ κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του κάθε έργου. Το τελικό αποτέλεσμα δείχνει μόνο ένα κομμάτι του, αφήνοντας έτσι βήμα για την περιέργεια και τη φαντασία του θεατή. Θέλω να επιστήσω την προσοχή των θεατών σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο ή την εξέταση ενός θέματος , αλλά ταυτόχρονα αφήνω τον καθένα να επιλέξει τη δική του οπτική γωνία πάνω στο θέμα αυτό. Η δουλειά μου είναι πολύ συγκεκριμένη, αλλά και γενική ταυτόχρονα. Πιστεύω ότι κάθε φορά που κοιτάει κάποιος μια φωτογραφία βλέπει αρχικά τον εαυτό του και έτσι θα ήθελα να παραμείνει.
Σχεδόν 23 χρονών και ωστόσο πολλές δημοσιεύσεις σε διεθνή περιοδικά περιλαμβάνονται στο βιογραφικό. Πως αισθάνεσαι που η καριέρα σου πήρε ήδη την πορεία αυτή και που παρά το νεαρό της ηλικίας σου κατάφερες να κερδίσεις επάξια δημοσιεύσεις;
Νομίζω ότι ως επί το πλείστον αυτό είναι αποτέλεσμα της εικονικής μας εποχής. Το να προβάλλει κάποιος την δουλειά του και να λαμβάνει αναγνωρισιμότητα είναι πλέον πιο εύκολο από ποτέ. Μπορεί να δει κανείς το έργο σου σχεδόν σε όλο τον κόσμο μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, αν βέβαια δε χαθεί και περάσει απαρατήρητο μέσα στον τεράστιο όγκο όλων των άλλων περιεχομένων που κυκλοφορούν συνεχώς στο διαδίκτυο. Οφείλω να ομολογήσω ότι είμαι ευγνώμων που έλαβα τις περισσότερες δημοσιεύσεις, ακόμα και θέσεις εργασίας, εξαιτίας των κοινωνικών μέσων δικτύου, από τα οποία άρχισα να παρουσιάζω την δουλειά μου. Είναι ένα σημαντικό εργαλείο για εμάς τους νέους ανθρώπους, το οποίο μας επιτρέπει να έχουμε οι ίδιοι τη διαχείριση και παραγωγή της δουλειάς μας, αλλά φυσικά, δε γίνεται να λαμβάνεται και πάρα πολύ σοβαρά. Η ανταλλαγή ιδεών και η δημοσίευση των αποτελεσμάτων της είναι ένα σημαντικό μέρος της δημιουργικής μου διαδικασίας.
Αν δεν έχουμε δει κάτι, πρακτικά δεν υπάρχει. Μόνο όταν δημοσιεύεται το αποτέλεσμα της δουλειάς μου θεωρώ ότι έχω ολοκληρώσει το έργο μου, ώστε να προχωρήσω στο επόμενο. Δημιουργώ σύμφωνα με την αλληλεπίδρασή μου με το θέμα και το κοινό. Η τέχνη θα πρέπει να συνδέεται με την πραγματικότητα, ακόμη και αν δεν πρόκειται για άμεση απεικόνισή της. Η δουλειά μου μπορεί να είναι μια μυθοπλασία, αλλά βασίζεται στην αλήθεια.
Όταν δημιουργείς μία φωτογραφική σειρά, μπορείς να προβλέψεις το τελικό αποτέλεσμα ή σε ενδιαφέρει κυρίως η ακριβής υλοποίηση αυτού που έχεις ήδη φανταστεί και το αφήνεις να εξελιχθεί;
Ό, τι κάνουμε ξεκινάει με μια ιδέα, αλλά στη δική μου περίπτωση, αυτή η ιδέα δε γεννιέται ποτέ ολοκληρωμένη, αναπτύσσεται κατά τη διαδικασία, καθώς το έργο και ο τρόπος σκέψης μας αλλάζει αυθόρμητα. Προτιμώ να αφήνω χώρο στη δημιουργικότητα και στα απρόοπτα, παρά να ακολουθώ αυστηρά το αρχικό μου σχέδιο.
Συνήθως ξέρω τι θέλω να πετύχω, ωστόσο είμαι ευέλικτη στον τρόπο που θα το υλοποιήσω. Το αποτέλεσμα δεν είναι ποτέ απόλυτα ίδιο με το αρχικό μου όραμα, αλλά αυτό είναι που με ενθουσιάζει σε αυτήν τη δουλειά. Ποτέ δεν ξέρεις που θα καταλήξεις.
Γυμνά σώματα με αλληγορικές αναφορές που συνδέονται μεταξύ τους αρμονικά εμπεριέχονται στη δουλειά σου. Πιστεύεις πως το σώμα, πέρα της γύμνιας -η οποία αποτελεί ταμπού για αρκετούς πολιτισμούς- μπορεί να δώσει κάτι βαθύτερο πέρα από την προφανή εικόνα;
Χρησιμοποιώ το γυμνό στο φυσικό του πλαίσιο κι όχι στο σεξουαλικό. Στη δουλειά μου, το γυμνό αντιπροσωπεύει την ανθρωπότητα. Το χρησιμοποιώ ως τρόπο ενοποίησης των ανθρώπων, με την εξάλειψη κάθε ταξινόμησης που δημιουργείται από τα ρούχα μας. Αυτά βοηθούν στο να διακρίνει κάποιος πού και πότε ζούμε, ποιες είναι οι προτιμήσεις μας, ακόμη και την κοινωνική μας τάξη. Έχουμε δημιουργήσει έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα, ορατό για τον εξωτερικό κόσμο, ωστόσο χωρίς όλα αυτά είμαστε απλά άνθρωποι. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι από εμάς φοβούνται τον αληθινό τους εαυτό γιατί είναι εύθραυστος κι ευάλωτος.
Το γυμνό αποτυπώνει την εποχή μας; Μεταφορικά, απεικονίζει την απογύμνωσή μας μπροστά στους ισχυρούς, κάνοντάς μας ανίσχυρους, δίνοντας ωστόσο μία άλλη δυναμική καθώς τα γυμνά σώματα ενώνονται απέναντι σε μία κοινωνία;
Με ενδιαφέρουν οι καταστάσεις στις οποίες οι άνθρωποι χάνουν τον έλεγχό τους και δεν συμπεριφέρονται πλέον ως μονάδες. Αυτά τα πρότυπα συμπεριφοράς απλοποιούνται σε χειρονομίες του σώματος, οι οποίες δημιουργούν τη σύνθεση. Το γυμνό μπορεί να προσελκύσει την προσοχή ακόμη και αν αυτό δεν είναι ο κύριος σκοπός του. Για να διατυπώσω ένα θέμα, προσπαθώ συνήθως να δημιουργήσω ισχυρή αισθητική, η οποία δεν θα πρέπει να αντικαταστήσει, αλλά να ενισχύσει το έργο μου.
Το 2012 έκανες μια εγχείρηση στα μάτια που επηρέασε αρκετά τη ζωή σου. Αποτέλεσε αλήθεια λόγο για την ενασχόλησή σου με μια τέχνη που βασίζεται στην όραση;
Οπωσδήποτε! Έκανα την επέμβαση στα μάτια μου μετά από πολλά χρόνια που έπασχα από ισχυρή μυωπία. Ξεκίνησα με τη φωτογραφία λίγους μήνες αργότερα. Θυμάμαι την πρώτη ημέρα μετά την επέμβαση, όταν μου επέτρεψαν να βγω έξω. Μόνο τότε ανακάλυψα τι σημαίνει να βλέπεις πραγματικά τον κόσμο σε όλο το εύρος χρωμάτων και με την παραμικρή λεπτομέρεια. Κρατάω μέχρι και σήμερα αυτήν την έκπληξη που αισθάνθηκα εκείνη την ημέρα. Είμαι σε συνεχή αναζήτηση έμπνευσης. Την οποία αμέσως μεταφράζω στις δικές μου εικόνες.
Ποια είναι η μεγαλύτερη σου φοβία, αν φυσικά έχεις, ως καλλιτέχνης;
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου καλλιτέχνη. Είμαι απλά ένας άνθρωπος που γοητεύεται και παρακινείται από την εμμονή για τη σύλληψη του οράματός του. Φοβάμαι ότι δεν θα είμαι σε θέση να το ξανακάνω. Φοβάμαι πως δε θα μπορώ να προχωρήσω περαιτέρω και ότι δεν θα αναπτύξω αρκετά γρήγορα τις δεξιότητές μου. Αμφιβάλλω συνεχώς για την δουλειά μου, καθώς και για τα κίνητρα και τον σκοπό της. Φοβάμαι ότι μπορεί να χάσω την πορεία μου, αλλά κι επίσης ότι μπορεί να με καταστρέψει. Φοβάμαι να σταματήσω έστω και για ένα λεπτό. Είναι σχεδόν αδύνατον πλέον. Αλλά δεν φοβάμαι την αποτυχία, εφ’ όσον μπορώ να μάθω από αυτήν και να προχωρήσω. Ακόμη και αν αυτό με τρομάζει, κάθε πρόκληση και εμπειρία που μπορεί να με πάει παραπέρα είναι ευπρόσδεκτη. Θέλω να πάω ψηλότερα και να εμβαθύνω περισσότερο την ίδια στιγμή. Θέλω να δημιουργήσω μια ισχυρή, αλλά ειλικρινή δουλειά και να είμαι πλήρως παρών σε αυτό. Θέλω να εξακολουθώ να έχω κριτική σκέψη, αλλά να μη χάσω ποτέ το πάθος μου.
Τι δεν θα φωτογράφιζες ποτέ ή τι δεν θα ήθελες να συμπεριλάβεις σε κάποιο φωτογραφικό σου project;
Παράλληλα με τις πανεπιστημιακές μου σπουδές, κερδίζω τα προς το ζην με τη φωτογραφία κι έτσι έχω συνηθίσει το γεγονός να μη συμφωνώ με το 100% αυτών που κάνω. Υπάρχουν μερικά πράγματα που δεν θα δεχόμουν να αναλάβω αυτήν τη στιγμή, αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει με το χρόνο και την προσωπική μου ανάπτυξη. Θα δούμε.
Πως είναι η Σλοβακία όσον αφορά την παιδεία των πολιτών της σε θέματα που άπτονται της τέχνης; Είναι μία χώρα που δίνει ευκαιρίες στους καλλιτέχνες ή τους αναγκάζει να μεταναστεύσουν, προκειμένου να αισθανθούν πιο ελεύθεροι και να έχουν καλύτερες προοπτικές;
Οφείλω να ομολογήσω ότι οι περισσότεροι από τους νέους δημιουργικούς ανθρώπους εγκαταλείπουν τη χώρα για έναν λόγο: δεν υπάρχει αρκετή υποστήριξη για καλλιτεχνικά και πολιτιστικά έργα και υπάρχει έλλειψη ανοιχτόμυαλης στάσης απέναντι στην κοινωνία. Οι νέοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι είναι οι μόνοι που μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση, αυτό όμως μπορεί να αποτελέσει μια μακρά πάλη. Κατά τη γνώμη μου, η Σλοβακία έχει πρόβλημα με την αποδοχή της πραγματικής πολιτιστικής της ταυτότητας. Αντί να εκτιμάται και να αναπτύσσεται ό, τι ήδη έχουμε, υπάρχει μια ανεπιτυχής προσπάθεια να μοιάσουμε σε κάτι που δεν θα γίνουμε ποτέ. Η δουλειά και το όραμά μου είναι έντονα επηρεασμένα από την καταγωγή μου και πιστεύω ότι ακόμη και οι άνθρωποι που φεύγουν από τη χώρα για να βρουν καλύτερες συνθήκες ή έμπνευση, πάντα επανέρχονται με πολλή ενέργεια και νέες ιδέες.
Όπως κάθε σχέση, έτσι κι αυτή είναι μια σχέση δούναι και λαβείν. Αν καταστρέψουμε τις ρίζες μας, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να αναπτυχθούμε.
info:
