Ο Δημήτρης Σαμόλης δεν παίζει μόνο «Ατάρι», έχει περάσει κι άλλες “πίστες” πιο δύσκολες (Νομική, Εθνικό θέατρο) με επιτυχία και αποδεικνύει ότι θα μπορούσε να ήταν επίσης πολύ καλός παίκτης στο πινγκ-πονγκ, απαντώντας με εξαιρετική δεινότητα στις ερωτήσεις του City Code…
Συνέντευξη: Γιώργος Μπίλιος
Φωτογραφίες: George Alexandrakis Photography
Νομική – Εθνικό Θέατρο – Μουσική, ένα τσιγάρο δρόμος; Αγγλόφωνο ή ελληνόφωνο; Κιθαρίστας ή ντράμερ; Οι μεταβάσεις είναι το χόμπι σου;
Πολλά τσιγάρα. Και βαριά. Άφιλτρα. (Δεν καπνίζω αλλά ήθελα να απαντήσω με συνειρμική τσαχπινιά.) Η δικαιοσύνη, η αλήθεια και το συναίσθημα που είναι άμεσα συνδεδεμένα με τα τρία παραπάνω, είναι πολύ ψηλά στην κλίμακα αξιών μου.
Τα διλήμματα πάλι δεν είναι το φόρτε μου. Και αγγλικά και ελληνικά. Κιθαρίστας είμαι κάκιστος, ντράμερ καθόλου. Οι μεταβάσεις είναι χόμπι της ίδιας της ζωής κι εμείς απλά της κάνουμε παρέα.
Fed up with dating ή στα άνω Πετράλωνα σε είδα μ’ έναν άλλονα; Η ρεμπέτικη στιχουργική είναι pop?
Στα Άνω Πετράλωνα σε είδα με έναν άλλονα. Εδώ είδες; Απάντησα στο δίλημμα μη με πεις και ακατάδεκτο. Τώρα για το ρεμπέτικο δεν είμαι ο κατάλληλος να απαντήσω – ξέρω βασικά πράγματα. Οι ίδιοι οι ρεμπέτες αποκαλούσαν τα τραγούδια τους λαϊκά. Από αυτή τη σκοπιά και μόνο .. τότε ναι μπορείς να το δεις κι έτσι.
Πόσο musical τύπος είσαι;
Τελείως! Μεγάλη μου φαντασίωση είναι όταν θέλω για παράδειγμα να τσακωθώ με κάποιον, θα θελα πολύ να το κάνω με χορό και μελωδία. Να αρχίσω ρε παιδί μου να σπάω ένα ένα τα ποτήρια σε τέμπο και οι φωνές να έχουν τόνο. Ή στην εφορία λόγου χάρη να αρχίσουν στην ουρά, μια κυρία να κουνάει ρυθμικά τη βεντάλια, κάποιος άλλος να ξεφυσάει στον ίδιο ρυθμό και να ξεκινήσει πανηγύρι. Τα flashmob είναι το καλύτερό μου.
Φρόνιμα;
Καθόλου. Από μικρός ήμουν τσακωμένος με τη λέξη. Την επανέφερε στο λεξιλόγιό μου ο Γεράσιμος (Ευαγγελάτος). Στο Δημοτικό την έβγαζα στον τοίχο με το ένα πόδι σηκωμένο, όρθιος να κοιτάω τον τοίχο σε τιμωρίες. Μεγαλώνοντας χειροτέρεψα. Και περνάω πολύ καλά με αυτό. Ενίοτε και αυτοί που είναι κοντά μου.
Γιατί πιστεύεις ότι το Ατάρι έκανε τόσο μεγάλο hype? Είναι κάτι που οι μισοί αγαπούν να μισούν και οι άλλοι μισούν να αγαπούν (sic);
Είναι ένα κομμάτι διαφορετικό και με αυτή την έννοια απασχόλησε γιατί δε μπορούσαν ίσως να το κατατάξουν, να καταλάβουν αν είναι σοβαρό ή αστείο . Και το ατάρι και τα υπόλοιπα τραγούδια μου είναι νομίζω στην κόψη. Δεν ξέρεις αν είναι βαθιά συναισθηματικά ή αστεία. Κάτι σαν κι εμένα δηλαδή.
Τι σε κάνει να χαμογελάς καθημερινά;
Το να συναντώ ανθρώπους με ευγένεια, όραμα και πίστη στον εαυτό τους. Αυτό το τελευταίο με συγκινεί ιδιαιτέρως. Μπορούμε να φτιάξουμε ολόκληρο πλανήτη με μόνο υλικό την πίστη.
Σ’ αρέσει να προκαλείς ή να σε προκαλούν;
Και τα δύο. Το στοιχείο της πρόκλησης το εννοώ φυσικά με την έννοια το να μου βάζει κάποιος δύσκολα κι εγώ να θέλω να τα πετύχω. Ο πρώτος που το κάνει αυτό είμαι εγώ στον εαυτό μου.
Σε τι επίπεδα μεγαλομανίας σκοράρεις; Οσκαρικά;
Ναι ένα όσκαρ Α’ αντρικού, ένα Β’ αντρικού κι ένα για τραγούδι σε ταινία. Για αρχή. Το άκρο ωστόσο της μεγαλομανίας μου είναι να είμαι τόσο καλά με τον εαυτό μου που να μην έχω ανάγκη από κάτι εξωτερικό για επιβεβαίωση προκειμένου να νιώσω πλήρης. Αλλά αυτός ο δρόμος περνάει πρώτα από το κόκκινο χαλί. Πρέπει να το πατήσω για να το απομυθοποιήσω. Θα γίνει κι αυτό στην ώρα του.
What’s next?
Τα προγραμματισμένα live στην Αθήνα είναι την Πέμπτη 1 Ιουνίου στο Troubar στον Πειραιά και την Πέμπτη 22 Ιουνίου στον Κήπο του Νομισματικού Μουσείου.
Παράλληλα είμαι σε φάση που φτιάχνω τα καινούρια μου τραγούδια.
Facebook Page: Dimitris Samolis
Απαγορεύεται η χρήση των φωτογραφιών για την οποιαδήποτε χρήση.
