Απόφοιτος της Δραματικής σχολής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, ο Δημήτρης Γκουτζαμάνης διαθέτει ταλέντο και επαγγελματισμό, με πολλές συμμετοχές σε θεατρικές και τηλεοπτικές σειρές.
Μετά την πρώτη του συνέντευξη πριν από λίγα χρόνια στο περιοδικό μας, τον φιλοξενούμε εκ νέου για να μας μεταφέρει τη δική του Χριστουγεννιάτικη διάθεση. Ένα Concept που ξεκίνησε ακριβώς ένα χρόνο πριν για να μας μεταφέρει σε μία διαφορετική ατμόσφαιρα.
Χριστούγεννα στην Αθήνα ή κάπου αλλού;
Για μένα τα Χριστούγεννα είναι η ομορφότερη εποχή του χρόνου. Η Αθήνα τέτοιες μέρες είναι μοναδική. Φοράει τα γιορτινά και υποδέχεται σαν φιλόξενη μάνα τα παιδιά της. Φέτος θα γιορτάσω μακριά της, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων θα είμαι στη Λευκωσία. Αυτές τις μέρες όμως σημασία έχει να τις περνάς μαζί με την οικογένειά σου και τα αγαπημένα σου πρόσωπα, που ευτυχώς αρκετούς θα τους έχω δίπλα μου.
Ποια Χριστούγεννα θυμάσαι πιο έντονα και γιατί;
Όπως ανέφερα και πριν τα Χριστούγεννα είναι η αγαπημένη μου περίοδος. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω μόνο μια γιορτή. Αυτό που θυμάμαι όμως έντονα και είναι χαραγμένο στη μνήμη και την καρδιά μου είναι το άρωμα των Χριστουγέννων που περνούσα όταν ήμουν μικρός στην Έδεσσα. Θυμάμαι την προπαραμονή να κοιμόμαστε νωρίς με τον αδερφό μου (η μοναδική μέρα του χρόνου) και να ξυπνάμε αξημέρωτα την επομένη, για να πούμε τα κάλαντα. Αυτή η ησυχία της νύχτας που ετοιμαζόταν να δώσει τη θέση της στα γιορτινά τραγούδια της παραμονής, το κρύο που όμως είχε μια περίεργη γλύκα, αφού δεν σε περόνιαζε, καθώς η μάνα μας μας έντυνε ζεστά και μας άφηνε να βγούμε έξω, να ψάλλουμε τα κάλαντα. Να χτυπάμε τα κουδούνια και να ξυπνάμε συγγενείς και φίλους, να μας δίνουν χρήματα και δώρα, να πηγαίνουμε μετά στα μαγαζιά και να αγοράζουμε βιντεοπαιχνίδια. Αφού θα τρώγαμε στην Έδεσσα, θα πηγαίναμε στο χωριό, την Κεδρώνα, θα κόβαμε ένα δέντρο και θα το στολίζαμε. Τα δώρα δεν θα προλάβαιναν να μείνουν κάτω από το δέντρο γιατί βιαζόμασταν να τα ανοίξουμε και να χωθούμε στο παιδικό μας δωμάτιο όπου θα παίζαμε για τις επόμενες μέρες. Με διαλείμματα να βγούμε έξω στο χιόνι και να καθίσουμε με τους γονείς, αλλά και φίλους και συγγενείς που έρχονταν επίσκεψη, γύρω από το τζάκι. Αυτό για μένα είναι το άρωμα των Χριστουγέννων που όσα χρόνια και να περνάνε θέλω έστω και λίγο, κάθε φορά να το ζωντανεύω.
Ποιο δώρο σου έχει μείνει αξέχαστο;
Γενικά τα δώρα μου δεν αποτελούσαν έκπληξη. Από την αρχή ζητούσα αυτό που ήθελα και είτε θα μου το έπαιρναν, είτε θα μάζευα χρήματα για να το πάρω εγώ. Αυτό που θυμάμαι πιο έντονα είναι ένα βιντεοπαιχνίδι, το Nights για το Sega Saturn. Είχα μαζέψει χρήματα και είχα πάει με τους δικούς μου στη Θεσσαλονίκη να το αγοράσω, γιατί δεν υπήρχε στην Έδεσσα. Οι γονείς μου δεν ήξεραν τη διεύθυνση του μαγαζιού που το πουλούσε κι έτσι με πήγε η ξαδέρφη μου, η Εύη. Αυτό που θυμάμαι έντονα είναι ότι πήγαμε με τα πόδια από την Τούμπα στη Βασιλίσσης Όλγας, στην Ευζώνων. Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν πήραμε αστικό ή ταξί. Όπως και να ‘χει, η Εύη μου χάρισε μια από τις ομορφότερες βόλτες. Δεν ένιωσα καθόλου κούραση, σχεδόν πετούσα από χαρά και ανυπομονησία μέχρι να φθάσω στο μαγαζί και να πάρω το παιχνίδι, που εκείνη τη στιγμή φάνταζε στα μάτια μου σαν ένα παράθυρο που το άνοιγες και σε ταξίδευε σε άλλους κόσμους.
Πέρασες ποτέ τις γιορτές μελαγχολικά;
Ναι ήταν οι γιορτές που έλειπε κάποιο αγαπημένο μου πρόσωπο από το σκηνικό όπως όταν έφυγαν από τη ζωή η γιαγιά και ο παππούς μου. Ή όταν χώρισαν οι γονείς μου και ήταν τα πρώτα Χριστούγεννα που τα περάσαμε χώρια. Στα επόμενα συνήθιζες, γιατί ήξερες τι να περιμένεις.
Τι συμβαίνει και χάνεται η μαγεία των Χριστουγέννων που βιώναμε ως παιδιά;
Αυτό που χάνεται είναι η ανεμελιά των παιδικών μας χρόνων. Η συνειδητοποίηση ότι δεν ζούμε τελικά μέσα σ’ ένα παραμύθι και όλοι μας είμαστε ευάλωτοι στη φθορά του χρόνου, τόσο οι ίδιοι όσο και οι γονείς μας, που στα παιδικά μας μάτια έμοιαζαν με ανίκητους ήρωες παραμυθιών. Προσωπικά μου αρέσει να παραμυθιάζομαι και να αφήνομαι σε αυτή τη μαγεία, ενός παραμυθιού που ενώ ξέρω ότι είναι εύθραυστο σαν σαπουνόφουσκα, επιλέγω να το προφυλάσσω και να παίρνω το άρωμά του μέσα μου.
Ποιος θα ήθελες να σε επισκεφτεί τα φετινά Χριστούγεννα; Τι χριστουγεννιάτικο διάκοσμο θα δημιουργήσεις στον χώρο σου για να τον υποδεχθείς;
‘Όπως ανέφερα και ποιο πάνω φέτος τα Χριστούγεννα θα τα περάσω στη Λευκωσία, θα ήθελα να με επισκεφθούν όλοι οι φίλοι μου και συγγενείς μου, που έχω συνδέσει τη ζωή μου μαζί τους. Ξέρω ότι αυτό δεν γίνεται και δεν πειράζει, χαίρομαι που θα έρθουν ορισμένοι και όλοι μαζί, καινούριοι και πιο παλιοί, φίλοι και όχι μόνο, θα δώσουμε ένα επιπλέον χρώμα σε αυτές τις μέρες. Όσον αφορά το διάκοσμο ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο και ένα Welcome & Merry Christmas στην πόρτα αρκεί.
Πώς θα στόλιζες την Αθήνα για να αισθανθούμε επιτέλους ότι βρισκόμαστε σε περίοδο Χριστουγέννων;
Πέρα από τα φωτάκια και τις γιορτινές γιρλάντες που βάζει ο δήμος και οι καταστηματάρχες, αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος στα μπαλκόνια τους, θα ήθελα να υπάρχουν περισσότερα γιορτινά φυτά (αλεξανδρινά και δέντρα). Γενικά θα ήθελα η Αθήνα να αποκτήσει περισσότερο πράσινο και να σταματήσει αυτή η “ανακαίνιση” του τσιμέντου.
Νομίζω πως με όσα έχω περιγράψει, είναι σαφές ότι προτιμώ τα Χριστούγεννα στο Βόρειο ημισφαίριο. Έχω μεγαλώσει στο βορρά, λατρεύω τα βουνά, τη φύση και ειδικά αυτή την περίοδο το χιόνι. Τη θαλπωρή του τζακιού και το ότι ο χειμώνας μας φέρνει πιο κοντά. Μακάρι να μπορούσα κάθε Χριστούγεννα να τα περνάω στην Έδεσσα, την Κεδρώνα ή και ακόμα πιο βόρεια. Επειδή, όμως μου αρέσει να δοκιμάζω καινούρια πράγματα, θα ήθελα να βρεθώ μια φορά Χριστούγεννα στο Νότιο ημισφαίριο, να κάνω μπάνιο στη θάλασσα και να αράζω σε μια παραλία. Πού ξέρεις; Μπορεί να μου αρέσει. Δεν το έχω κάνει όμως ποτέ μέχρι σήμερα.
